Paul Cupido

Voelbare trilling

 

Je gehoord voelen. Dat is wat luisteren naar Bach betekent. Hoe onweerlegbaar, die samenstelling van klanken. Zo gedetailleerd. Zo irriterend, vergend, veeleisend. En toch: zijn complexe composities hebben ook de kracht te verlichten. Als een zwaar fundament dráágt de muziek juist de luisteraar en geeft alle ruimte van daaruit te bewegen. Naar binnen, of naar buiten. Bachs wiskundige precisie in composities biedt een veilig houvast als uitgangspunt. Hij schept de wortels. En het omhulsel? De gedachten? De reis? Dat is aan de luisteraar. Die niet neemt, maar geeft.

 



Als beeldmaker vraag ik: wat is een compositie? Is dit de aanreiking van een gegeven, of een aanraking? Is dit het eind of de start van een zoektocht?

 



Met dit beeld wil ik de kijker meevoeren op een trilling. Een voelbare, natuurlijke frequentie van binnenuit, die bevrijdt. Een beweging die je in één adem weer veilig mee naar binnen kan laten bewegen, de compositie in. Weg van het beeld. Naar de troostrijke gedachte dat alles wat zwaar, groot en standvastig of vastgeroest is, ook simpelweg uiteen kan spatten tot kleine deeltjes van zichzelf, vol hervonden levenskracht en lichtheid. Of zijn het elementaire deeltjes die terugvallen naar de basis en zo alsnog een samenhangend geheel kunnen vormen?

 

Uitgereikt in Het Concertgebouw — Sir John Eliot Gardiner / J.S. Bach

 

 

—